Cayo Licinio Muciano

Cayo Licinio Muciano
senador romanu cónsul sufecto (es) legatus Augusti pro praetore (es)
Vida
Nacimientu	sieglu de I
Nacionalidá	Antigua Roma
Muerte	sieglu de I
Estudios
Llingües falaes	llatín
Oficiu	escritor, políticu, historiador, militar
Graduación	legado de legión (es)

Cayo Licinio Muciano (sieglu de I – sieglu de I) foi un políticu, escritor y xeneral del Imperiu romanu.

El so nome revela que naciera dientro de la gens Mucia, siendo depués adoptáu por un Licinio. Aproximao en 55 foi unviáu pol emperador Claudio, que tenía rocea de la so íntima rellación con Valeria Mesalina, a Armenia xunto a Cneo Domicio Corbulo. Sol reináu de Nerón repunxo'l favor imperial y foi probablemente designáu consul suffectus en 64.

Cuando españó la Gran Revuelta Xudía en 66, Muciano yera'l gobernador de Siria, puestu nel que se caltuvo mientres el Añu de los cuatro emperadores. Cuando fracasó nel so intentu d'encalorar la revuelta, Vespasiano foi unviáu pa releva-y. Tres la muerte de Galba en 69, tanto Muciano como Vespasiano declararon la so llealtá al nuevu emperador Otón, pero cuando Vitelio llevantar en Germania y apoderóse del tronu, Muciano persuadió a Vespasiano pa remontase contra'l nuevu emperador. Alcordaron que Vespasiano permanecería nel Este pa resolver los problemes nesa parte del orbe, mientres Muciano colaba escontra Roma al traviés d'Asia Menor y Tracia p'atacar a Vitelio. Muciano entró en Roma un día tres la muerte de Vitelio y topó al fíu menor de Vespasiano, Domicianu a la cabeza del Estáu, pero en cuanto llegó relevó al mozu que permaneció práuticamente nel olvidu hasta la muerte del so hermanu Titu. Muciano caltúvose tola so vida fiel a Vespasiano y foi compensáu con dos consulaos, unu en 70 y otru en 72. Supónse que morrió mientres el reináu del so aliáu Vespasiano, yá que nun esisten referencies a la so persona nos reinaos de los sos fíos, Titu y Domicianu.

Foi un intelixente escritor ya historiador. Realizó una escoyeta de los discursos y les cartes de los romanos de l'antigua República Romana, probablemente incluyendo un conxuntu d'actes del Senáu (res xesta senatus), y foi l'autor d'una autobiografía, que trataba principalmente de la historia natural y la xeografía orientales, de cutiu citada por Pliniu'l Vieyu.